Metaloskopia i metaloterapia cz. 14

Można także u zdrowego, lecz wrażliwego człowieka wywołać metalami kontrast czuciowy. Nazywam tym wyrazem anestezję z jednej strony ciała, przy hiperestezji czyli nadczułości z drugiej. Najpospoliciej udaje się to przy przyłożeniu srebra do jednej ręki a miedzi do drugiej. Już po kilku minutach sprawdzić można szpilką, że tam gdzie było srebro, powstało znieczulenie, a tam gdzie miedź – podniecenie czucia. Niekiedy nadto powstaje podwójny kontrast czuciowy, polegający na tym, że wokoło krążka skóry znieczulonego, powstaje obrączka nadczułości; wokoło krążka nadczułości – obrączka znieczulenia.

Skoro jest wiadomy metal czynny dla danego organizmu, i jeżeli po kilkuminutowej próbie przekonywamy się, że skórę rozgrzewa/ można być pewnym, że za pomocą tego metalu choroba ustąpi, albo przynajmniej zmniejszy się. Każdy więc paralityk, który po przyłożeniu do chorej części danego metalu, odczuwa ciepło – może mieć nadzieję wyzdrowienia a przynajmniej polepszenia przy uważnie prowadzonej kuracji.

To zastrzeżenie, co do umiejętności prowadzenia kuracji, jest koniecznym; a wynika ono już z tego, com powiedział wyżej o sprzecznym działaniu jednego i tego samego metalu, gdy przylega do ciała przez czas dłuższy. Powiem więcej: z doświadczeń moich wynika, że panujące dziś w metaloskopii przypuszczenie o skuteczności pewnego tylko metalu lub pewnej tylko kombinacji metalów dla danego organizmu, jest bardzo względne.